ارزیابی عملکرد شرکت‌های بیمه‌گر یکی از چالش‌های اصلی بیمه مرکزی ج.ا.ا می‌باشد. مکانیزم فعلی ارزیابی عملکرد شرکت‌های بیمه‌گر مبتنی بر شاخص‌های سنتی حسابداری می‌باشد که در بهترین حالت قادر به ارزیابی50% از شرکت‌ها می‌باشد و عملکرد بازاریابی که شاخص های آن مبتنی بر بازار و بیمه گذار محوری هستند، در مکانیزم فعلی لحاظ نشده است. لذا سئوال اصلی این است که چگونه می‌توان مدلی به منظور ارزیابی عملکرد شرکت‌های بیمه‌گر طراحی نمود تا بتواند واقع بینانه‌ای از عملکرد آن‌ها ارائه نماید؟ به منظور پاسخ دادن به سئوال فوق، ابتدا شاخص‌های فعلی مورد ارزیابی در شرکت‌ها و صنعت بیمه در جهان مورد بررسی و غربالگری قرار گرفت. سپس با انجام مصاحبه از خبرگان داخلی، شاخص‌های نهایی حاصل از پیشینه و مصاحبه تلخیص گردید. بررسی‌ها نشان داد که خلأ قابل توجهی در رابطه با شاخص‌های مبتنی بر بازار به هنگام ارزیابی عملکرد شرکت‌های بیمه‌گر وجود دارد. لذا مدل ریاضی تحلیل پوششی داده‌های شبکه‌ای مبتنی بر شاخص‌های بازار طراحی گردید. جامعه آماری شامل 28 شرکت فعال در صنعت بیمه ایران می‌باشند. داده‌های واقعی از اسناد و مدارک مربوط به سال 1398 بیمه مرکزی ج.ا.ا جمع‌آوری گردید. نتایج حل مدل ریاضی ارزیابی عملکرد شرکت‌های بیمه‌گر نشان داد که تنها 1شرکت در هر سه مرحله و همچنین بطور کلی کارا بوده است. تعداد 12 شرکت در یک مرحله، تعداد 9 شرکت در دو مرحله کارا بودند، در حالیکه کارایی کلی آن‌ها کمتر از 1 بود. همچنین تعداد 6 شرکت دارای کارایی 100% در فرآیند بازاریابی و عملکرد بازار بودند.

هدف: کارآفرینی مبتنی بر طراحی، رویکردی نوظهور در قرن بیست و یکم است. بسیاری از محققان معتقدند از آنجا که طراحی استفاده و پاسخگویی به محصولات و خدمات جدید را مد نظر قرار می دهد، یک فعالیت آینده نگر است و این همراستا با فرآیند کارآفرینی است که باید به نیازهای جامعه پاسخ دهد و همه ذینفعان را در نظر بگیرد. روش های تدریس کارآفرینی فعلی، غالبا اهمیت بیشتری به ایده های انتزاعی می دهند و تقویت توانایی های عملی، کار گروهی و انعطاف پذیری را پس از آن قرار می دهند. به باور محققان، اهمیت ادغام رشته ها و تعامل آنها در نوآوری و حل مسئله، توسط روش های موجود نادیده گرفته می شود. برای غلبه بر این کاستی ها و نواقص، کارآفرینان و طراحان آینده به رویکردهای آموزشی نوآورانه نیاز دارند که یادگیری عملی را در الویت یا درجه اول اهمیت قرار دهد، همچنین تفکر خلاق را از طریق کار گروهی بین رشته ای تشویق نماید، و امکان سازگاری سریع با تغییرات اقتصاد جهانی و محیط های کسب و کار را افزایش دهد. بنابراین هدف از دستیابی به روش ها و فرآیندهای نوین تدریس و آموزش، برقراری تعادل بین آموزش نظری و عملی برای پرورش دانش آموختگانی است که قدرت تشخیص، ارزیابی و بهره برداری از فرصت های کارآفرینانه را داشته و قادر به رفع موانع کارآفرینی و طراحی باشند، است. تحقیقات اخیر، نقش طراحی در توسعه فرصت های کسب و کار جدید را آشکار کرده، همچنین مبین چگونگی کاربرد طراحی در فرایند کارآفرینی برای برآوردن و تأمین نیازهای آدمی است. مطالعات جدید صورت گرفته در سال های اخیر بیش از پیش به آموزش کارآفرینی با استفاده از طراحی پرداخته اند و استفاده از روش های طراحی و رفتارهای طراحانه را برای رویارویی با چالش های کارآفرینی مورد توجه قرار داده اند. نتایج این تحقیقات نشان می دهد استفاده از طراحی در آموزش کارآفرینی منجر به رشد خلاقیت، نوآوری و افزایش قدرت حل مسئله خواهد شد و از این رو به دانشجویان کمک قابل توجهی خواهد کرد. مسئله اصلی این پژوهش ها ارائه تعاریف، دیدگاه ها و تفاسیر متنوعی از کارآفرینی مبتنی بر طراحی است و البته همین امر نیاز به مطالعات بیشتر برای ارائۀ نگرش های جامع تر را توجیه می کند. به نظر می رسد طراحی و کارآفرینی در کنار دانش فنی، می تواند نقشی اثربخش در ارائه راه حل های خلاقانه جهت حل مسائل گوناگون داشته باشد. نقش کلیدی طراحی در کشف چشم اندازهای جدید برای کسب و کار و امکانی که فرایند کارآفرینی برای شناسایی و برآورده کردن نیازهای مردم برای طراحی فراهم می آورد بر وجود رابطه ای نزدیک و تنگاتنگ میان طراحی و کارآفرینی دلالت دارد. کارآفرینی مبتنی بر طراحی، سبب می گردد که بویژه دانشجویان مهندسی در مواجهه با مسائل موجود، انگیزه کسب دانش در مورد شروع یک کسب و کار طراحی محور را به دست آورند و ابزارهای ضروری برای شناخت چشم انداز کارآفرینی و ایجاد راه حل برای مسائل پیچیده و مبهم را کسب نمایند. هدف پژوهش جاری ارائۀ چارچوبی برای آموزش کارآفرینی مبتنی بر طراحی به دانشجویان رشته های مهندسی است. این آموزش به دنبال پرورش نسل جدیدی از مهندسان است که نه تنها مجهز به ذهنیت کارآفرینانه باشند بلکه بتوانند راه حل های خلاقانه ای به منظور حل مسائل اجتماعی و زیست محیطی ارائه نمایند.روش:  این پژوهش به وسیله تجزیه، تحلیل و ترکیب 72 منبع مطالعاتی به زبان انگلیسی، نمایه شده در پایگاه های وب او ساینس، اسکوپوس و گوگل اسکالر بین سال های 2010 الی 2023 میلادی انجام شده است. برای بررسی و ترکیب ادبیات، رویکرد تحلیل محتوای تلخیصی به کار رفته است. داده های کیفی با استفاده از روش پژوهش تحلیل اسنادی جمع آوری و پردازش شده اند. تحلیل محتوای کیفی استقرایی و قیاسی برای مشخص کردن مضامین مهم و ارائه چارچوب تأیید شده برای کارآفرینی مبتنی بر طراحی استفاده شده است.یافته ها:  در یافته های پژوهش پیش رو، یک چارچوب متشکل از 3 دسته کلی، 11 مفهوم اصلی و 37 مفهوم فرعی ارائه گردیده است. مفاهیم اصلی حوزه کارآفرینی مبتنی بر طراحی، برای استفاده در آموزش مهندسی از نظر پژوهشگران این مطالعه عبارتند از: فرصت کارآفرینانه (کشف، خلق، توسعه و طراحی فرصت)، همدلی (همدلی با شرکا، همدلی با کارفرما، همدلی با کاربر/ مشتری، همدلی با ذینفعان)، مسئله (شناسایی، فهم و تعریف مسئله)، انتخاب (انتخاب مسئله، انتخاب هدف و راه حل)، ایده پردازی (تولید و توسعه ایده)،  راه حل (حل مسائل اجتماعی، حل مسائل پایداری، و حل مسائل مشتری/کاربر/ کارفرما)، مفهوم سازی (تولید/ توسعه براساس تجربه و هیجانات، تولید/ توسعه با توجه به جنبه های ارگونومیک، تولید/ توسعه برپایه جنبه های زیبایی شناسی، تولید/ توسعه براساس عملکرد و فناوری)، ارزیابی (اعتبارسنجی مطلوبیت از نظر مشتری، اعتبار سنجی دوام کسب وکار، امکان سنجی فناورانه برای تولید)، تولید (استراتژی مقیاس پذیر تولید، تست پروتوتایپ، کنترل کیفیت تولید، مدیریت زنجیره تأمین، مدیریت ملی)، برندینگ (طراحی هویت بصری، پیام و ارتباطات برند، تجربه و استراتژی برند)، و حق مالکیت معنوی (تبت اختراع/ نام تجاری، طرح صنعتی، قرارداد عدم افشا).نتیجه:  این چارچوب به عنوان یک پایه نظری برای آموزش مهندسی پیشنهاد شده است که اساتید و متخصصان طراحی برنامه های درسی در رشته های مهندسی می توانند از آن بهره مند شوند و بر مبنای آن روش ها و محتواهای جدید در حوزه کارآفرینی مبتنی بر طراحی ارائه نمایند. در واقع فرآیندهای آموزش کارآفرینی مبتنی بر طراحی باید به دانشجویان مهندسی کمک کند که بهتر بتوانند فرصت های کارآفرینانه را شناسایی، ارزیابی و از آنها بهره برداری نمایند، آنچه که آن را پرورش ذهنیت کارآفرینانه از طریق آموزش کارآفرینی می توان نامید.

مقدمه: در دنیای امروز، برندسازی یکی از عوامل کلیدی در موفقیت بازاریابی و صادرات محصولات و خدمات است. بازار عرصه رقابت محصول نیست، بلکه عرصه ای برای تقابل برندهای تجاری است [1]. در این بین، برندهایی وجود دارند که هویت یک شهر را نشان می دهند [2]. طی صد سال گذشته، شهرها درصد زیادی از جمعیت جهان را به خود جذب کرده اند. سازمان ملل تخمین می زند که تا سال 2030 بیش از 60 درصد جمعیت جهان در شهرها زندگی خواهند کرد و با سرعتی حدود 55 میلیون نفر در سال رشد می کنند [3]. از طرفی، برندسازی امروزه بیش از گذشته در صنعت خدمات مورد توجه قرار گرفته است [4]. برندسازی شهری، مفهومی جدید است و به عنوان فرایندی معرفی می شود که طی آن، ویژگی های فیزیکی منحصربه فرد شهر تعریف می شود و جوهر مکان را در بر می گیرد [5]. یکی از رویکردهای جدید در توسعه پایدار شهرها، برندسازی آن ها است. برندسازی شهر به سرعت در حال تبدیل شدن به یک ابزار سیاست عمومی محبوب برای دولت ها است، چرا که با تصویر شهر و همچنین دستیابی به انواع اهداف توسعه شهری در ارتباط است [6]. برندسازی شهری به یکی از سیاست های اولیه برای دستیابی به پایداری در بسیاری از کشورها تبدیل شده است. به این ترتیب، می توان از استراتژی های بسیاری برای ایجاد برندسازی شهری و مکان استفاده کرد [7]. علاوه بر این، برندسازی شهری نه تنها به ارتقای تصویری مثبت از شهر محدود نمی شود، بلکه با گسترش بیشتر می تواند آن را به یک تجربه شهری تبدیل کند [5]. با توجه به اینکه توسعه سریع منجر به ایجاد استانداردهای جدید در تقاضای بازار شده و این روند تغییر و رشد تقاضا، به شدت محیط رقابتی و استراتژی ها، مدل ها و فرایندهای تجاری سنتی را تغییر داده است. فناوری های دیجیتال تاثیر قابل توجهی بر نحوه تصور از شهر و ایجاد کسب وکارهای جدید در آن دارند [8]. دیجیتالی شدن تنها به پیشرفت های جدید در کارآفرینی خلاصه نمی شود، بلکه مدل های کسب وکار با یک تغییر بزرگ به سمت محیط های دیجیتال روبه رو هستند. علاوه بر کسب وکارهای جدید ایجادشده از فرصت های به وجود آمده به دلیل دیجیتالی سازی، شعبه ها و کسب وکارهای موجود، از کسب وکار آفلاین به کسب وکار آنلاین تغییر کرده و «کارآفرینی دیجیتال» را به عنوان شکل جدیدی از فعالیت های کارآفرینانه ایجاد می کنند [9]. بنابراین، نیاز به توسعه کسب وکار پایدارتر [11]، تقاضاهای رو به رشد برای کسب وکارهای خدماتی با کیفیت بالا [12 و 13] و افزایش رقابت در بازارها، به تقویت اشکال جدیدی از کارآفرینی دیجیتال در صنایع خلاق در شهرها کمک کرده است [14]، توسعه سریع و اخیر فناوری [14]، باعث شده تا کارآفرینان با تمرکز بر فرصت های تجاری جدید در کارآفرینی دیجیتال نوآوری کرده [15] و با توسعه کارآفرینی دیجیتال در صنایع خلاق، اکنون به عنوان یک محرک کلیدی رشد اقتصادی در نظر گرفته شوند و کارآفرینان نوآور بیشتری را جذب کنند [13]. همان طور که مشاهده می شود، برندسازی شهری مبتنی بر کارآفرینی دیجیتال در صنایع خلاق، آن طور که باید مورد توجه قرار نگرفته و احساس نیاز در بررسی و طراحی مدلی به منظور برنامه ریزی و توسعه در این راستا کاملا مشهود است. با توجه به کلیه موارد مطرح شده، هدف از انجام این پژوهش، طراحی و ارایه مدل یادشده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نظر فلسفه دارای پارادایم تفسیری، از نظر هدف توسعه ای-کاربردی و از لحاظ روش در دسته پژوهش های توصیفی است. پژوهش جاری با استفاده از استراتژی مطالعه موردی، شهر تهران را مورد بررسی قرار داده، که در آن از رویکرد تحلیل محتوای کیفی برای جمع آوری داده ها استفاده شده است. به منظور گردآوری داده ها و مصاحبه با خبرگان، پرسشنامه نیمه ساختار یافته مورد استفاده قرار گرفته است. جامعه آماری شامل خبرگان فعال در حوزه کسب وکارهای صنایع خلاق و کارآفرینان دیجیتال در این حوزه (اساتید و مدیران حوزه صنایع فرهنگی) و همچنین مدیران شهرداری تهران هستند. نمونه گیری زنجیره ای (گلوله برفی) تعداد 23 نفر مورد مصاحبه قرار گرفتند. جهت کدگذاری داده های به دست آمده از مصاحبه ها، از روش کدگذاری سه مرحله ای، کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی استفاده شده است. ضریب پایایی نیز برابر با 0/823 به دست آمد. یافته ها: در بخش اول یعنی مرحله کدگذاری باز-بخشی از تحلیل که به طور مشخص به نام گذاری و دسته بندی پدیده از طریق بررسی دقیق داده ها مربوط می شود. به بیان بهتر، در این نوع کدگذاری مفاهیم درون مصاحبه ها و اسناد و مدارک بر اساس ارتباط با موضوعات مشابه طبقه بندی می شوند. به این ترتیب، کدهای اولیه در این بخش استخراج می شوند. کدهای اولیه به دست آمده شامل 172 کد در این مرحله است. در این قسمت به ارایه نمونه ای از کدهای اختصاص یافته به همراه متن مصاحبه مربوطه ذکر شده است. طبق نتایج به دست آمده، در دو مرحله کدگذاری محوری و انتخابی، تعداد 52 کد محوری در ده دسته فرعی (راهبردهای برندسازی، زیرساخت، رقابت پذیری، بازاریابی مکان، زیرساخت ها، عوامل درون سازمانی، عوامل برون سازمانی، اکوسیستم، دانش، خلاقیت و نوآوری و سه دسته اصلی (عوامل برندسازی شهری، عوامل کارآفرینی دیجیتال و عوامل صنایع خلاق) مرتب شدند. بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش جاری نشان داد در هر متغیر، زیرمجموعه ای از عوامل تاثیرگذار وجود دارد. توجه و به کارگیری این عوامل در برنامه ریزی های اقتصادی و توسعه ای، می تواند همچون سکوی پروازی برای آینده برندسازی شهر تهران و البته سایر شهرهای کشور باشد. بنابراین، با توجه شکاف یادشده طراحی مدلی برای برندسازی شهری مبتنی بر کارآفرینی دیجیتال در صنایع خلاق، هدف انجام این پژوهش بیان شده است. برندسازی شهری که خود بر تحرکات سرمایه به شهر اشاره دارد، می تواند در بستر کارآفرینی دیجیتال تقویت شده و با خلاقیت و نوآوری موجود در صنایع خلاق به رشد و توسعه شهری منجر شود و سرمایه های مالی و انسانی بیشتری جذب کند. مقوله زیرساخت در عوامل برندسازی شهری به اهمیت نقش قوانین در ایجاد تصویر احساسی اشاره دارد. قوانین می توانند محدود کننده برخی تبلیغات باشند که از دیدگاه احساسی به تصویر ایجاد شده خدشه وارد کنند. از طرفی، وجود امکانات رفاهی و تفریحی پایه، خدمات و هتل های مناسب برای گردشگران، زیرساخت های شهری همچون حمل ونقل عمومی و. . . بر تصویر شهر در ذهن گردشگران به شدت تاثیرگذار است. در مقوله راهبردهای برندسازی نیز تصویر شهری می تواند به تبلیغ دهان به دهان توسط گردشگرانی که به سیاحت در شهر مقصد پرداخته اند، بینجامد. از طرفی، با جذب برندهای مشهور و شناخته شده در صنایع مختلف و به خصوص صنایع خلاق، می توان برند شهر را تقویت کرد و توسعه بخشید. این برندها خود زمینه تبلیغات گسترده برای شهر را فراهم می کنند و هزینه آن را به دوش می گیرند. با حضور این برندها در هر شهری ناخودآگاه تقویت برند شهر روی خواهد داد. در عوامل کارآفرینی دیجیتال در دسته زیرساخت ها، به اهمیت خدمات دیجیتال پایه که بنیان شهری مدرن را تشکیل می دهد و همچنین، نقش مراکز فرهنگی و وابستگی ها بیان شده اند. مراکز فرهنگی زیرساخت فرهنگی را ایجاد می کنند که در نتیجه آن، شهروندان مطالبه گر و مدیران با مسیولیت به تقویت برند شهر می پردازند. از طرفی، توجه به عوامل درون سازمانی در کارآفرینی دیجیتال، می تواند جذب سرمایه های خارج از شهرها را به سمت شهر مقصد به همراه داشته باشد. این مهم نه تنها در مورد سرمایه های مادی، بلکه در سرمایه های دانشی و منابع انسانی نیز صادق است. همچنین، عوامل برون سازمانی می توانند از طریق صنایع پشتیبان کارآفرینانه، از بخش کارآفرینی دیجیتال به توسعه برند شهری کمک کنند. در این مقوله، اقتصاد پویا، تنوع کسب وکارها و حضور کسب وکارهای بین المللی همگی نشانه های توجه به کسب وکار و کارآفرینی به خصوص در بخش دیجیتال و تاثیری که این کسب وکارها می توانند بر توسعه برند شهر داشته باشد، اشاره دارند. عامل خلاقیت و نوآوری در عوامل صنایع خلاق به ایده های متنوعی اشاره می کند که در صورت سرمایه گذاری در آن ها، می تواند در راستای تبدیل شهر تهران به یکی از موفق ترین ابر شهرهای دنیا موثر واقع شود. یکی از این عوامل سیلیکون ولی ایرانی است. وجود سیلیکون ولی ایرانی می تواند شرایط توسعه بیشتر این شهر را فراهم آورد.

هدف از این مطالعه واکاوی مبحث کارآفرینی اجتماعی سازمانی است. روش پژوهش برحسب هدف، کاربردی و برحسب گردآوری داده ها، پژوهشی کیفی مبتنی بر نظریه داده بنیاد است. این پژوهش در سازمان کمیته امداد خمینی و در بازه زمانی بین 97 تا 99 انجام شد. داده ها از طریق مطالعه منابع مستند و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 15 نفر از مدیران ارشد، میانی و کارشناسان کمیته امداد خمینی و همچنین کارشناسان فعال در حوزه کارآفرینی اجتماعی سازمانی، از طریق نمونه گیری هدفمند جمع آوری شد. در مرحله کدگذاری باز، 257 کد مقدماتی از تحلیل مصاحبه ها شناسایی شد. در دومین مرحله، کدگذاری محوری با استفاده از سازه های مدل کدگذاری محوری حول پدیده موردبررسی انجام شد. بر اساس یافته های پژوهش، مفهوم خودکفایی و اشتغال به عنوان پدیده محوری انتخاب شد. شرایط علی در قالب دودسته عوامل محیطی و سازمانی جای گرفتند و شش مقوله اصلی شامل قابلیت های سازمان، اقدامات حوزه بازاریابی، اقدامات حوزه تجاری، اقدامات حوزه اجتماعی، اقدامات حوزه طراحی و پیشنهاد شغل، اقدامات حوزه مشاوره شغلی، ضمانت سهل الوصول برای مددجو، راهبری شغلی و عوامل محیطی به عنوان راهبرد انتخاب شدند. عوامل مداخله گر در دودسته تقویت کننده و تضعیف کننده شناسایی شدند. استراتژی سازمان، سیاست های اجرایی اشتغال کمیته امداد، برنامه ها و اقدامات مدیریتی، برنامه های آموزش شغلی، ثبات مدیریت و برون سپاری به عنوان عوامل زمینه و بسترساز کارآفرینی اجتماعی سازمانی تعیین شدند درنهایت پیامدهای کارآفرینی اجتماعی سازمانی در سه سطح خرد، میانی و کلان تعیین شدند.

در عصر حاضر، موزه ها در جهان یکی از شاخصه های مهم در توسعه کشورها محسوب می شوند، ولی بروز مسائلی چون عدم خلاقیت لازم در ارائه و نمایش مجموعه ها، عدم توسعه، پایین بودن سطح کیفیت تجارب بازدیدکننده و همچنین عدم خدمات جدید، سبب قطع ارتباط مؤثرشان با بافت اجتماعی پیرامون شده و اغلب موزه ها را با بحران مخاطب و یکنواختی فضا مواجه کرده است؛ بنابراین ضرورت ایجاب می کند تا مدیران موزه، برای رفع چنین چالش هایی و بهبود وضعیت موجود و همچنین رشد و توسعه موزه ها، به دنبال ارائه الگویی باشند تا با بهره گیری از استراتژی های کارآفرینی، باعث ایجاد یک اکوسیستم کارآفرین شده و نگرشی نو به مخاطبان خود از موزه و کارآفرینی دهند و نیز تعاملی کاربردی بین موزه، جامعه و بازدیدکنندگان برقرار کنند. پژوهش حاضر کیفی و از نظر هدف، توسعه ای کاربردی و به روش کیفی انجام شده است. داده ها به صورت کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده اند. جامعه هدف شامل: متخصصان سازمان های فرهنگی و هنری، ازجمله موزه ها هستند که با روش نمونه گیری هدفمند، مصاحبه های عمیق با دوازده نفر از کارشناسان موزه و مرمت، فعالان فرهنگی و کارآفرینان انجام شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد، مقوله محوری برای ایجاد موزه کارآفرین با رویکرد فرهنگی، گرایش کارآفرینانه فرهنگی است که ناشی از شرایط علی، شامل نگرش کارآفرینانه، مدیریت نوآورانه، خودباوری و نگاه موافق مدیریت با تغییرات است و براساس راهبردهای کارآفرینانه فرهنگی و خدمات جدید، به خلق ارزش های جدید موزه ای می انجامد. همچنین، شرایط زمینه ای شامل مشوق های دولتی، قوانین حمایتی و تسهیل کننده، توسعه ارتباطات بین الملل، حمایت مراکز فرهنگی و رسانه ای می شود و شرایط مداخله گر شامل آگاه سازی در سطح خرد و کلان، آموزش و توانمندسازی منابع انسانی، جو کارآفرینانه، فرایندهای کاری روان و چابک و شبکه سازی با موزه های برتر است.

1پژوهش حاضر باهدف تدوین و اعتباریابی بسته آموزشی درس دین و زندگی پایه دهم مبتنی بر تئوری انتخاب انجام شد. روش پژوهش برای مرحله طراحی و تدوین بسته آموزشی، روش توصیفی – تحلیلی با رویکرد سنتزپژوهی آمیخته بود. مضامین اصلی بسته آموزشی و زمان موردنیاز برای آموزش برگرفته از منابع کتبی همچون الگوی مدارس گیلانت گرمار و مقالات و طرح های پژوهشی داخلی و خارجی بود. برای روایی یابی بسته، ضمن استفاده از روش روایی صوری، از روش روایی محتوایی به شیوه کیفی و کمی با پانل خبرگان 14 نفری  استفاده شد. 14 نفر از متخصصان به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شد که 10 نفر در حوزه روان شناسی و دو نفر در حوزه برنامه ریزی درسی و دو نفر هم در حوزه تعلیم وتربیت بودند و از دو ضریب نسبی روایی محتوا و شاخص روایی محتوا استفاده شد. حداقل و حداکثر میزان ضریب نسبی روایی محتوا برای هر آیتم بسته .71/0 و 1 محاسبه شد و میزان شاخص روایی محتوا در عمده جلسات به سمت عدد (85/0)برای تمامی هدف ها در پروتکل آموزشی به دست آمد. نتایج نشان داد بسته آموزشی درس دین و زندگی مبتنی بر تئوری انتخاب برای دانش آموزان پایه دهم از روایی صوری و محتوایی مناسبی بهره مند است و روایی لازم را برای کاربردهای آموزشی و استفاده پژوهشی دارد.

هدف از پژوهش حاضر طراحی الگوی کارآفرینی سازمانی مبتنی بر مولفه های سیستم سازمانی در وزارت ورزش و جوانان ایران بود. جامعه آماری پژوهش 430 نفر شامل کلیه کارشناسان و مدیران ستادی وزارت ورزش و جوانان بود که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، تعداد 203 نفر انتخاب گردید. برای سنجش مولفه های سیستم نوآورانه و کارآفرینی سازمانی از پرسشنامه حق شناس استفاده شد که بر اساس یک نمونه مقدماتی به تعداد 30 نفر، پایایی پرسشنامه با ضریب 0.87 به روش آلفای کرونباخ و روایی 0.76 به روش تحلیل عاملی تاییدی، برآورد گردید. برای تحلیل داده ها از روش های آماری t - تک نمونه ای و تحلیل مسیر و برای طراحی الگو از نرم افزار افزار LISREL استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد سطح سیستم نوآورانه و کارآفرینی سازمانی (2.75) کمتر از حد متوسط (3) می باشد و ارتباط مثبت و معنی داری بین هر یک از مولفه های سیستم نوآورانه با کارآفرینی سازمانی مشاهده گردید (p=0.01). همچنین سیستم سازمانی نوآورانه با ضریب مسیر 0.87 بر کارآفرینی سازمانی موثر و الگوی ارتباطی آنها از برازش مطلوب برخوردار بود. نتایج تحقیق بیانگر آن است که وزارت ورزش و جوانان فاقد سیستم کارآفرینانه است.

هدف کارآفرینی مبتنی بر برندسازی(Brandpreneurship) به عنوان مفهومی جدید، از ترکیب دو مفهوم برندسازی و کارآفرینی می باشد. در دیدگاه کارآفرینی مبتنی بر برندسازی، برندسازی مبنای تمام فعالیت های کسب وکار جدید می باشد که توسط کارآفرین انجام می شود. هدف از این پژوهش بررسی و شناسایی مراحل فرایند کارآفرینی مبتنی بر برندسازی در کسب وکارهای نوپا می باشد. روش شناسی رویکرد پژوهشی مورداستفاده کیفی از نوع مطالعه تک موردی هست که داده ها از طریق مطالعه منابع مستند و مصاحبه های مبتنی بر رویداد با 11 نفر شامل بنیان گذار و اعضای تیم موسس برند پنتر، به وسیله نمونه گیری هدفمند و به کمک نرم افزار اطلس تی. نسخه7 جمع آوری گردیده است. یافته ها بر اساس نتایج مصاحبه، 6 بعد برای فرایند کارآفرینی مبتنی بر برندسازی شناسایی گردید: "هم آوری منابع"، " پیاده سازی ایده و فراهم نمودن زمینه کسب وکار مبتنی بر برند "، "مشروعیت بخشی هم زمان به کسب وکار و برند"، "ایجاد کسب وکار نوپای مبتنی بر برند"، "تولد کسب و کار نوپای مبتنی بر برند"، "رشد کسب وکار جدید مبتنی بر برند". نتیجه گیری الگوی کارآفرینی مبتنی بر برندسازی تمرکز بر هم زمانی راه اندازی کسب و ایجاد برند و یا حتی تقدم بر ایجاد و مشروعیت بخشی برند بر راه اندازی کسب وکار را تاکید دارد و توجه به مراحل و توالی به کارگیری این الگو می تواند زمینه پایداری، بقاپذیری و رشد کسب وکار جدید مبتنی بر برند را فراهم آورد.

خلق ارزش، شاخص اصلی در فرآیند کارآفرینی است اما در آموزه­های مکتب ایرانی– اسلامی بر خلاف مکاتب مادی­گرایانه، منظور از خلق ارزش، صرفاً ارزش اقتصادی نبوده بلکه معطوف به ارزش­های دینی و اجتماعی می­باشد. در این شرایط، کارآفرینی ارزشی با ویژگی جهادی و با هدف رفع فقر و آبادانی مناطق کمتر توسعه­یافته شکل می­گیرد. هدف از انجام پژوهش حاضر، طراحی چارچوب مفهومی کارآفرینی جهادی است که با استفاده از روش­ توصیفی– کیفی و به روش آمیخته اکتشافی انجام شده است. برای دست­یابی به این هدف، در مرحله اول با بهره گیری از مبانی نظری، پیشینه تحقیق و مصاحبه با خبرگان منتخب، ابعاد و مولفه­های کارآفرینی جهادی استخراج شده و سپس برای غربالگری ابعاد و مولفه­ها، از روش دلفی فازی در سه مرحله غربالگری، استفاده شد و نهایتاً 39 شاخص براساس دیدگاه خبرگان به عنوان ابعاد نهایی کارآفرینی جهادی تعیین شدند. خبرگان این پژوهش شامل 20 نفر از صاحب­نظران در حوزه ی کارآفرینی جهادی-ارزشی و هم چنین افرادی بودند که تجربه کارآفرینی جهادی را داشته­اند. سپس برای اولویت­بندی ابعاد و طراحی چارچوب مفهومی کارآفرینی جهادی، از روش مدل­سازی ساختاری-تفسیری استفاده شد. نتایج نشان داد اخلاص و روحیه کارآفرینی جهادی، زیربنایی ترین بُعد مدل است و بیشترین تأثیر را در ظرفیت­سازی در این زمینه دارد. هم چنین مولفه­های مخاطره­جویی و توفیق­طلبی، نگرش کارآفرینی جهادی، آرمان­گرایی، فرهنگ کارجهادی، توانایی کارآفرینی جهادی، کنش گری آگاهانه، انگیزه­های کارآفرینی جهادی و کارآفرینی اجتماعی، از دیگر ابعاد این مدل بوده و نتیجه نهایی این فرآیند، خلق ارزش کارآفرینی جهادی می­باشد.

هدف: کارآفرینی سازمانی به عنوان یکی از گسترده ترین انواع کارآفرینی شرایطی را در سازمان ها فراهم می آورد که فرایند اجرا آن را سریع، راحت و اثربخش می کند؛ بنابراین در این پژوهش هدف طراحی و اعتبارسنجی الگوی کارآفرینی سازمانی ادراک شده مبتنی بر فنّاوری اطلاعات در سازمان­های عمومی ایران با رویکرد آمیخته است. طرح پژوهش/ روش‏شناسی/ رویکرد: این پژوهش با روش آمیخته (کیفی - کمّی) و هدف کاربردی صورت گرفته است. جامعۀ آماری پژوهش در بخش ارائۀ الگو شامل مدیران و معاونان سازمان امور دانشجویان و مدیران دولتی، استادان هیئت علمی رشته های کارآفرینی و مدیریت با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و برای ارائۀ الگو از روش تحلیل کیفی مضمون و روش مدل سازی ساختاری - تفسیری و در نهایت برای اعتبارسنجی الگوی نهایی از روش حداقل مربعات جزئی استفاده شده است. تجزیه وتحلیل داده ها در فاز کیفی با نرم افزار Maxqda و در فاز کمی به ترتیب با نرم افزارهای MicMac و Smart Pls انجام شده است. یافته ها: یافته ها نشان می دهد رهبری کارآفرینانه و حاکمیت فنّاوری اطلاعات بر استقرار فرهنگ کارآفرینانه (ادراک شده) تأثیرگذار است. استقرار فرهنگ کارآفرینانه (ادراک شده) بر گرایش کارآفرینانه (ادراک شده) و دوسوتوانی فنّاوری اطلاعات اثر گذاشته و به ساختار چابک سازمانی منجر می شود. از طریق بهبود ساختار می توان به توسعۀ آموزش و دانش و توانمندسازی فنّاورانه کارکنان دست پیدا کرد و درنهایت از طریق بهبود رفتار کارآفرینانۀ کارکنان به توسعۀ کارآفرینی سازمانی (ادراک شده) در سازمان عمومی دست یافت. ارزش/ اصالت پژوهش: تاکنون پژوهش های انجام شده در ایران بر روی مدل کارآفرینی سازمانی مبتنی بر فنّاوری اطلاعات تمرکز نداشته اند. پیشنهادهای اجرایی/ پژوهشی: به سیاست گذاران در دولت پیشنهاد می شود که طبق یافته های پژوهش برای تحقق کارآفرینی سازمانی در سازمان های عمومی قوانین و مقررات لازم را وضع نمایند.